James Blunt

Þá er maður búinn að prófa að fara á tónleika í nýju Laugardalshöllinni ég fór á tónleika James Blunt í gærkvöldi.  Þetta voru fínir tónleikar hjá honum byrjuðu þó ekki fyrr en korter yfir átta en þá voru Íslendingarnir líka ennþá að mæta á staðinn.  James Blunt setti kraft í þetta og söng og söng og söng, prógramið var búið klukkan tíu og allir út.

Ég skemmti mér mjög vel, finnst lögin hans mörg vera mjög góð og svo er hann hörku söngvari og gaf ekkert eftir í gærkvöldi.  Það kom mér amk. dálítið á óvart hvað þessir tónleikar voru rokkaðir.  Eitt atriði var dálítið súrrelistískt, allt í einu stökk hann út í sal og sveif á nokkra áhorfendur og kyssti og kramdi.  Mér fannst frekar fyndið hvernig ég sjálf brást við þessum aðförum tónlistarmannsins ég hugsaði bara þegar hann kom þarna hlaupandi út í sal hvað er hann að gera maðurinn. ..

Lögin, flutningurinn og hann sjálfur fá hjá mér 10 í einkunn en aðstaðan einhvern veginn, salurinn og eitthvað í hljómnum eða mixinu eða ég veit ekki alveg  fá ekki alveg eins háa einkun þannig að heildareinkunn tónleikanna er 8 á mínum skala.  Hann var sífellt að fá fólkið í salnum til syngja með og ég tók eitthvað undir.  Mér fannst eitthvað fyndið við tilfæringar og hreyfingar hans á sviðinu hann var að klifra uppá hljómfærunum og hoppa eitthvað út og suður svolítið eins og Rúnar Júl í Húsafelli í eld gamla daga.  Ég hafði svo sem ekki yfirsýn yfir alla tónleikagesti en held að ég hafi séð tvær konur á mínum aldri.  Í lokin voru allir staðnir upp og bara fjör í laginu 1973 en það lag sem mér finnst hafa verið eftirminnilegast eftir tónleikana er lagið No bravery sem hann samdi held ég muni rétt að ég hafi lesið á netinu á tuttugu mínútum eða svo þegar hann sem hermaður var í Kosovo.  Fínt kvöld, flottur söngvari og góður lagasmiður.

No bravery

There are children standing here,
Arms outstretched into the sky,
Tears drying on their face.
He has been here.
Brothers lie in shallow graves.
Fathers lost without a trace.
A nation blind to their disgrace,
Since he's been here.

And I see no bravery,
No bravery in your eyes anymore.
Only sadness.

Houses burnt beyond repair.
The smell of death is in the air.
A woman weeping in despair says,
He has been here.
Tracer lighting up the sky.
It's another families' turn to die.
A child afraid to even cry out says,
He has been here.

And I see no bravery,
No bravery in your eyes anymore.
Only sadness.

There are children standing here,
Arms outstretched into the sky,
But no one asks the question why,
He has been here.
Old men kneel and accept their fate.
Wives and daughters cut and raped.
A generation drenched in hate.
Yes, he has been here.

And I see no bravery,
No bravery in your eyes anymore.
Only sadness.