Catch 22

Ég hef lýst þeirri skoðun minni að mér finnist vafasamt að Ísland taki einhverja milljarðatugi að láni erlendis frá til að koma fótum undir krónuna.  Ég verð að játa að ég er smeyk um það að þeir gjaldeyrismilljarðatugir streymi aðeins óhindrað burt frá litla Íslandi í hendur þeirra afla sem hafa komið okkur óhindrað í þessa stöðu.  Og skiji þar með okkur eftir í enn meiri skuldasúpu en fyrir er og er ekki á það ástand bætandi.  Ég held að yfirvöld verið að skýra með greinagóðum hætti með hvaða hætti þau ætla að forða landinu frá slíkum örlögum.  Verður það alveg gegnsætt hvernig þessum lánspeningum verður varið?  Hingað til hefur ekki nokkurn skapaður hlutur verið gegnsær í þessari efnahagskreppu og ég er ekki of bjarsýn á það að yfirvöld telji nokkra ástæðu til þess að skipta um gír.  Það verða notaðir áfram einhverjir frasar um trúnað og bankaleynd og ég veit ekki hvað og hvað.  Við, lántakendurnir og lánagreiðendurnir fáum ekki að vita til hvers við tókum þessi risalán, né hverjir eiga eftir að fá þau afhent.  Ég er allavega dálítið smeyk um að svo verði.

En kannski þarf ég ekkert að hafa neinar áhyggjur af þessum risalánum.  Nú virðumst við Íslendingar vera komin í einhverskonar catch 22 stöðu.  Við fáum ekki lán frá IMF nema búið sé að ganga frá viðbótarlánum frá öðrum löndum.  Svíar vilja ekki lána okkur nema búið sé að ganga frá málum hjá IMf.  Þannig bendir hver á annan.