Laugardagur til lukku

Mikið um að vera hjá mér í gær.  Fór fyrst á æfingu með hljómsveit og einsöngvurum klukkan hálf tíu um morguninn upp í Grafarvogskirkju sem lauk klukkan eitt.  Þá átti að raða stólum og ýmislegt fleira en Þóru Einarsdóttur, sóprandívunni okkar í verkinu vantaði far niðrí bæ þannig að ég bauðst til að skutla henni.  Þar sem við erum að keyra yfir Gullinbrú þá leist mér bara ekkert á blikuna.  Ég varð algjörlega blinduð af sól og sá varla nokkurn skapaðan hlut.  Ég var dauðhrædd um að keyra út í skurð eða að einhver myndi keyra aftaná mig.  Enda voru þarna einhverjir bílar sem lentu í ákeyrslu við fyrstu ljósin.  Ég kom Þóru heim til hennar án nokkura vandkvæðna og létti við - eins gott því þarna var nú ekkert neitt lítið mikilvægur farþegi með í för!

Svo komu tónleikarnir um kvöldið, troðfull kirkja og stemning.  Flutningurinn gékk mjög vel, auðvitað finnst mér kórinn Vox academica mjög flottur og stjórnandinn hann Hákon frábær, einsöngvararnir flottir en mesta upplifunin hjá mér á tónleikunum sem flytjanda var hvað hljómsveitin var æðisleg  og vann frábærlega með okkur á tónleikunum.  Við eigum margt rosalega flinkt tónlistarfólk. 

Það verður að játast að það varð toppur að syngja O Fortuna í síðara skiptið því þá söng maður og bara allur kórinn á útopnu.  Ég hafði ekki átt von á þessu mómenti einhvern veginn sem kom svo þarna á tónleikunum.  Enda erum við þarna búin að flytja verkið og því þarf maður ekkert að eiga inni orku fyrir rest eða þannig.  Getur bara notað þá orku sem maður vill láta fara.   Algjörlega frábært móment fyrir mig amk.   En jafnvel þótt allur flutningur hafi verið góður þá er það eins og Hákon Leifsson sagði eftir tónleikana verkið, Carmina Burana sem er best of the best og í aðalhlutverki, það er virkilega skemmtilegt og ég var alltaf að finna eitthvað nýtt og nýtt í því.

Það er eitthvað sérstakt kikk í því að syngja á tónleikum fyrir áheyrendur.  Að taka þátt í flutningi á góðu verki með stórri hljómsveit, kór og einsöngvurum fyrir fulla kirkju af áheyrendum er bara æðislegt.  Og við þá sem komu á tónleikana í gærkvöldi vil ég bara segja eitt - Takk fyrir mig.

Carmina Burana

Þá er komið að því.  Annað kvöld í Grafavogskirkju klukkan 20:00 flytur kórinn Vox academica ásamt sveitinni Jón Leifs Camerata, Þóru Einarsdóttur sópran, Alex Answorth baritón og Þorgeiri Andréssyni tenór verkið Carmina Burana eftir Carl Orff. Og einig er með unglingakór Grafarvogskirkju, má ekki gleyma því.   Ég mæli með því að þeir sem hafa áhuga á góðri tónlist drífi sig á tónleikana annað kvöld. Set hér inn kynningu frá kórfélaga vegna tónleikanna:

Þegar á harðbakkann slær í samfélaginu er fátt hollara en að koma saman eina kvöldstund og hlýða á tónlist og það má reyndar segja að Carmina Burana eftir Carl Orff eigi óvenju ríkt erindi til okkar á krepputímum. Þetta áleitna, fjöruga og dramatíska kórverk sækir efni sitt og tónmyndir til evrópskrar miðaldahefðar og í þessum bæversku ljóðum er sungið um hverflyndi gæfunnar og hömlulaust gjálífi, um hörmuleg örlög þeirra sem hreykja sér of hátt og smæð mannsins frammi fyrir almættinu. En kvæðin fjalla líka um þau gildi sem í raun skipta okkur öll mestu máli: himneska ásýnd náttúrunnar, unað ástarinnar og margbreytilegt eðli mannsins.

Tónlist Orffs er í senn létt og leikandi, fjörug og gáskafull, magnþrungin og dramatísk, margbrotin og krefjandi. Vox academica fær sem fyrr til liðs við sig einvalalið úr hljómsveitinni Jón Leifs Camerata, alls 55 frábæra hljóðfæraleikara.    Þóra Einarsdóttir sópran, Alex Answorth baritón og Þorgeir Andrésson tenór munu túlka einsöngshlutverk verksins og félagar úr unglingakór Grafarvogskirkju taka þátt í flutningnum.

Kórinn Vox academica er löngu orðinn íslenskum tónlistarunnendum að góðu kunnur fyrir vandaðan flutning á stórum kórverkum og er skemmst að minnast flutnings kórsins á Sálumessu Verdis í Hallgrímskirkju í apríl sl. Stjórnandi Vox academica er Hákon Leifsson, sem einnig er organisti og tónlistarstjóri Grafarvogskirkju og kennari í kórstjórn við Tónskóla þjóðkirkjunnar. Tónleikarnir verða í Grafarvogskirkju laugardaginn 22. nóvember kl. 20:00.  

Catch 22

Ég hef lýst þeirri skoðun minni að mér finnist vafasamt að Ísland taki einhverja milljarðatugi að láni erlendis frá til að koma fótum undir krónuna.  Ég verð að játa að ég er smeyk um það að þeir gjaldeyrismilljarðatugir streymi aðeins óhindrað burt frá litla Íslandi í hendur þeirra afla sem hafa komið okkur óhindrað í þessa stöðu.  Og skiji þar með okkur eftir í enn meiri skuldasúpu en fyrir er og er ekki á það ástand bætandi.  Ég held að yfirvöld verið að skýra með greinagóðum hætti með hvaða hætti þau ætla að forða landinu frá slíkum örlögum.  Verður það alveg gegnsætt hvernig þessum lánspeningum verður varið?  Hingað til hefur ekki nokkurn skapaður hlutur verið gegnsær í þessari efnahagskreppu og ég er ekki of bjarsýn á það að yfirvöld telji nokkra ástæðu til þess að skipta um gír.  Það verða notaðir áfram einhverjir frasar um trúnað og bankaleynd og ég veit ekki hvað og hvað.  Við, lántakendurnir og lánagreiðendurnir fáum ekki að vita til hvers við tókum þessi risalán, né hverjir eiga eftir að fá þau afhent.  Ég er allavega dálítið smeyk um að svo verði.

En kannski þarf ég ekkert að hafa neinar áhyggjur af þessum risalánum.  Nú virðumst við Íslendingar vera komin í einhverskonar catch 22 stöðu.  Við fáum ekki lán frá IMF nema búið sé að ganga frá viðbótarlánum frá öðrum löndum.  Svíar vilja ekki lána okkur nema búið sé að ganga frá málum hjá IMf.  Þannig bendir hver á annan.

Sannleikurinn er sagna bestur

Ég fann þetta myndband á youtube sem sýnir stemninguna sem var á Austurvelli í gær og þá sérstaklega við Alþingishúsið.  Ég var hinum megin á Austurvellinum og gerði mér ekki grein fyrir þeim hluta mótmælanna sem fram fór þar fram nema flöggun Bónusfánans. Finnst að mörgu leyti að of mikið sé hampað ólátum í umfjöllun um mótmælin.  

Það vantar aðeins á þetta myndband að það heyrist í ræðumönnum og þeirra boðskapur.  Hins vegar sést vel þarna unga fólkið sem var töluvert af í gær sem kom mér dálitið á óvart.  Unga fólkið okkar er bæði reitt og biturt.  Það getur vel verið að reiði sé ekki til alls góð.  En fólk er eki bara reitt heldur einnig vonsvikið. Vonsvikið yfir því að allir þeir sem hafa valist til þess að halda uppi merki landsins og verja það áföllum hafa brugðist.  

Lán og lán

Eitthvað virðist lánið vera valt hjá okkur Íslendingum þessa dagana.  Allavega liggur IMF lánið ekki á lausu fyrir okkur svo mikið er víst.  Ég er mjög hugsi yfir öllum þessum lánum sem mér er sagt að ég verði að taka.  Af hverju þarf ég að taka öllu þessi lán?  Mér finnst það engan veginn skýrt, það er bara hamrað og hamrað á því að við verðum að fá lán og þurfum að fá lán.  Upphæðirnar eru mjög óljósar, þar finnst mér vera skákað í því skjólinu að gengi íslensku krónunnar sé óljóst.  Það er talað um lán í dollurum og evrum og ég veit ekki hvað og hvað.  Hundruðir milljarða hér og hundruðir milljarðar þar.  Um þessi lán er fjallað eins og það sé engin spurning að við þurfum þessi lán.  Enn spyr ég - til hvers erum við að taka þessi lán? Hverjar eru upphæðirnar í íslenskum krónum, hvaða vaxtakjör eru lánin á, til hve langan tíma og hverjar verða árlegar afborgarnir lánanna í íslenskum krónum?  Eru þessar upplýsingar allar eitt allsherjar hernaðarleyndarmál?  

Þar sem ég sem Íslendingur er að taka þessi lán þá er það lágmarkskrafa að útskýrt sé fyrir mér með skiljanlegum hætti af hverju ég sé að taka lánin og hvernig ég skuli greiða þau til baka.  Ef á að halda áfram með óljósar yfirlýsingar um þörf á lántöku minni án þess að ég fái á nokkurn hátt botn í það af hverju þá vil ég ekkert taka þessi lán.  Og ef einhver ætlar að taka lán núna út fyrir hina íslensku þjóð og þar með mína kennitölu án þess að ég fái á nokkurn hátt ráðið við það, né skilið af hverju, né fengið upplýsingar um það á neinn hátt finnst mér það mjög vafasöm aðgerð svo ekki sé meira sagt.  

Víðari sýn

Ég skrapp í nokkra daga til Noregs.  Þar sá ég í sjónvarpinu eitt kvöldið viðtal við norska forsætisráðherrann Jens Stoltenberg.  Þar voru efnahagsmálin í Noregi til umræðu og spyrillinn spurði á einum tímapunkti.  Er einhver hætta á því að norskt efnahagslíf lendi í sömu krísu og íslenskt efnahagslíf stendur núna frammi fyrir?  Svarið hjá Jens Stoltenberg var á þá lund að engin hætta væri á því að sú staða kæmi upp.  Norsk efnahagslíf væri öflugt, stæði á sterkum fótum og hefði traustar undirstöður.

Ég efast ekki um að Jens Stoltenberg telur örugglega að hann sé ekki að fara með neinar fleipur um stöðu efnahagslífsins í Noregi.  Það getur líka vel verið að þetta sé allt satt og rétt hjá honum.  Hins vegar voru svörin hjá honum alveg nákvæmlega þau sömu og allir bankastjórarnir fyrrverandi og bankastjóraformennirnir fyrrverandi báru fram fyrir okkur þjóðina hér fyrir einum og hálfum mánuði eða svo.  Og ég man ekki betur en að fleiri en bankamennirnir svo sem eins og einn og einn ráðamaður  hafi einnig viðhaft þessi sömu orð um öflugt efnahagslíf, traustar undirstöður, öfluga banka, miklar eignir og ég veit ekki hvað og hvað.

Ekki var nú mikið að marka þessar yfirlýsingar allar saman sem menn báru á borð fyrir okkur fram í rauðan dauðann.  Hér eftir trúi ég ekki einu einasta orði frá mönnum í sjónvarpinu sem fer að tala um traustar undirstöður og öflugt efnahagslíf.  Alveg sama hver sá maður er og hvaðan.