Skógrækt

Þetta finnst mér áhugavert verkefni, þótt mér finnist kannski ákveðin bjarsýni í því að ætla að skila landinu til baka eins og það var á fyrstu árum byggðar í Skagafirði.  Veit ekki alveg hvort það er hægt en finnst það alveg tilraunarinnar viðri að reyna það.  Ég hef farið á þessar slóðir með pabba og mömmu og einu sinni með Pétri frænda, þá fórum við um Vesturdal og alla leið uppá hálendið.  Pétur var þá á einhverjum bens eða álíka og keyrði og keyrði eins og hann komst á bensanum.  Enduðum uppá hálendi og horfðum á jöklana.  Ég man ekki eftir að hafa séð einhverja skógarleyfar á þeirri ferð. 

Ég hef einnig farið aðeins í Austurdalinn, en þá fórum við að skoða gilin þar sem eru anski hrikaleg.  Veit ekki hvort þessi Brimnesskógur er einhverstaðar þar nálægt?  En þar sá maður svo sem eina og eina hríslu sem kúrði sig á grastó þar sem kindur komust ekki að.   

Endurheimta hinn forna Brimnesskóg

Tangó týnd

Kisan Tangó hefur ekki komið heim til sín í þrjá sólahringa.  Hún á reyndar ekkert heima hérna hjá okkur, hún er í pössun hjá ömmu eigandans sem er önnur systranna á loftinu.  En Tangó tók þá ákvörðun fyrir ári síðan að taka okkur fjölskylduna í fóstur og hefur búið hér á heimilinu í góðu yfirlæti síðan.  Og stjórnar þessu heimili algjörlega.  En núna eru hún semsagt stungin af og vitum við ekkert hvar hún heldur sig.  Hún hefur svo sem tekið upp á þessu áður, í fyrra hvarf hún í eina viku og var okkur alveg hætt að lítast á blikuna þegar hún birtist aftur.  Síðan þá hefur hún staðið sig vel í því að mæta á hverju kvöldi hingað heim.  En nú er hana hvergi að sjá né heyra.  Ég er að vona að ekkert hættulegt hafi komið fyrir Kisuna Tangó og að þetta sé einhverskonar vorhugur og ástarbrími sem hefur heltekið hana með þessum hætti.

Á sjó

Mér finnst gaman að fara á sjó með með honum pabba en núna er langt síðan ég fór síðast út á Fjörðinn Skaga að veiða.  Pabbi fer ekkert á sjó nema það sé rétt átt í Skagafirðinum, þe. ekki norðanátt og svo þarf líka að hafa verið einhver veiði.  Þegar við skreppum á Krókinn og gefum okkur tíma til að stoppa þar þarf því að hittast á þetta tvennt.  Plús að báturinn þarf að vera sjófær en ekki í ,,slipp". 

Þorskurinn úr Skagafirði er hin besta búbót fyrir heimilið en það er ekki nóg með að draga fiskinn að landi það þarf að gera að og vinna hann í neytendavænar pakningar þ.e. flaka, roðfletta, beinsnyrta og pakka.  Skipstjórinn pabbi hefur oft stoppað af veiðina og tekið stímið í land þegar búið er að veiða 40-50 fiska í veiðiferðinni.  Því hann veit sem svo hver lendir í því að flaka fiskinn sem er hann sjálfur.  Ég hef aldrei verið góð að flaka það verður að játast.  Ég fékk aldrei það verkefni þegar ég vann í fiskinum í gamla daga og hef ekki komist almennilega uppá lagið með að flaka og sá þáttur fiskvinnslunnar á Víðigrundinni lendir á pabba og mömmu.  En ég get svo sem roðflett, snyrt og pakkað, nokkuð góð í því.  En skipperinn hann er með kvótann á hreinu hvað hann nennir að flaka í hvert sinn per hverja veiðiferð og stoppar af veiði þegar sá afli er kominn um borð.  En þó ég komist ekki á sjóinn sjálf þá eru pabbi og mamma dugleg við sjósóknina þegar þannig viðrar og veiðist og senda okkur oft fisk.  Stundum eru þau búin að salta sem er ekki verra.  Frystur glænýr, nætursaltaður eða saltaður þorskur úr Firðingum Skaga er mjög góður.  En þó að það sé gott og fá fiskinn si svona eiginlega tilbúinn á diskinn frá þeim á Króknum þá væri gaman að komast á sjó og veiða eitthvað í sumar.  

Vigdís Finnbogadóttir

Ég kom við í Melabúðinni á leiðinni heim í gær úr vinnunni til að kaupa áburð fyrir sumarblómin mín.  Ég taldi auðsýnt að þeim veitti ekki af einhverri hressingu eftir austanrokið á sunnudaginn.  Þegar ég kom að kassanum hitti ég þar fyrir aðra mömmu úr bekknum hans Jóhanns Hilmis og við fórum að ræða nýliðinn vetur og bekkinn í Hagaskóla og annað sem hafði gerst um veturinn.  Við höfðum um margt að ræða og okkur leiddist ekkert en eitthvað gékk þetta erfiðlega á kassanum og eftir smá stund fórum við að athuga hvað tefði afgreiðsluna.  Fyrir framan kassann stóð ljóshærð glaðleg kona sem bað okkur afsökunar á þessari bið sem hún væri valdur að.  Þarna var komin fyrrverandi forseti vor Vigdís Finnbogadótir.

Vigdís sagðist hafa heyrt á tal okkar tveggja og við ræddum smá stund málin og á þessari litlu stund kom Vigdís að áhyggjum sínum af unga fólkinu okkar og þróun íslenskrar tungu.  Ég áttaði mig á því í gær þarna við kassann í Melabúðinni hvað ég er hrifin af Vigdísi Finnbogadóttur.  Ég var mjög ánægð með hana sem forseta á sinni tíð, fannst hún alltaf standa sig mjög vel og ég fann í gær hvað ég er ánægð með hana enn þann dag í dag.  

Hafði lúmskt gaman af því þegar ég uppgötvaði að þarna stóð ég við kassann í Melabúðinni með eitt sólskinsbros á andlitinu yfir því að vera að tala við Vigdísi Finnbogadóttur - hafði ekki gert mér grein fyrir því að ég væri svona mikill Vigdísar aðdáandi.  Stundum kemur maður sjálfum sér á óvart.

Rok

Ég ætlaði að vera dugleg um helgina og setja niður kartöflur í Skammadal og klára að setja niður sumarblómin í garðinn.  En rokið og leiðindin í veðrinu í gær gerðu þær áætlanir að engu, ég nenni ekki að berjast við náttúruöflin í garðverkum.  Aumingja sumarblómin mín sem ég var búin að setja út í garð í góða veðrinu seinni partinn á laugardaginn þau fengu svo sannalega að finna fyrir reykvíska sumrinu. 

Frétti af tengdamömmu í gær, fyrir norðan var glampandi sól og hiti, þar var kominn á Læk einhver trjáklippari mikill og var í ham að klippa niður brekkuvíðirinn og viðjuna sem tengdapabbi heitinn vildi ekki láta snerta við á sínum tíma.  Ég er einnig með reit við Læk sem klipparinn og tengdamamma höfðu áhuga á að klippa líka niður og fannst mér það í góðu lagi.  Nema í reitnum er ein ösp fengin frá Ingu frænku á Mið-Grund.  Ég margítrekaði við tengdamömmu að ekki mætti klippa niður öspina en hún er dálítið mikið inní viðjuhnappnum hjá mér, ekki alveg nógu góð staðsetning hjá mér þar, verður að játast.  Ég hef nokkar áhyggjur af öspinni minni við Læk og að trjáklipparinn hafi tekið hana með í klipperíinu.  Sjáum hvað setur, það er erfitt að vera með svona fjarstýringar norður í land.  Gunnar telur næsta víst að klipparinn mikli hljóti að þekkja mun á ösp og viðju. Einhvern veginn er ég ekki alveg sannfærð. 

Aspirnar frá Ingu frænku eru alveg rosalega fallegar, beinvaxnar og sérstaklega gott kvæmi sem ég veit ekkert hvaðan er.  Það er ein stór aðalösp á Mið-Grund sem Inga frænka hefur ræktað margar aspir af og ég fékk síðan eina grein af henni fyrir um 18 árum síðan.  Ég hef síðan ræktað af þeirri grein margar aspir sem eru komnar hjá mér út um allt í landi Syðra-Hvarfs og í Akurhólnum hjá mér.  Þessar aspir eru allar mjög fallegar og beinvaxta eins og fallega öspin á Mið-Grund.  En mér þykir bersýnilega mikið til þessara tilteknu inní miðju viðjuhnappi koma og hefði helst vilja vera á svæðinu þegar verið var að klippa í nálægð við hana.  Það verður bara að játast.

Sól og blóm

Heilmiklu afkastað í garðinum ágætisveðri á milli í gærdag.  Ég fór snemma út í garð, mér finnst oft mjög gott veður á morgnana hér í vesturbænum sem hafgolan blessunin vill síðan skemma fyrir manni um hádegið.   Í gær var öðru hvoru smá vindur og einnig  faldi sólin sig stundum en þá er bara að fara inn og fá sér kaffi.  Við fórum í blóma og plöntuleiðangur hjónin á laugardag, keyptum silfurskúf, margarítur og hádegisblóm fyrir sameignina en jarðaberjaplöntur, rósmarín og meyjarblóma fyrir mig.  En í gær var ég mest í því að laga til og undirbúa beðin fyrir gróðursetningu.

Einnig tókst mér  í gær á milli golu og sólarskugga að rusla upp hraunhlaðna veggnum við götuna þar sem hann var verstur þannig að ég er bara ánægð með það dagsverk hjá mér.  Einnig réðst ég á gamalt úrsérsprottið beð í garðinum og útbjó þar svæði fyrir jarðaberjaplönturnar.  Bóndinn felldi niður fánastöngina því það er kominn tími á að mála gripinn.  Mér fannst gaman að sjá hve góður viður er í stönginni einhver meiri háttar harðviður þar á ferð.  Ætla mér síðan að nota góða veðrið sem spáð er í þessari viku til að setja niður blómin mín fríð.

Fé og frami

Í blaðinu 24 stundir í dag á blaðsíðu 18 er lítil frétt í kafla blaðsins sem ber nafnið Fé og frami. Í henni greint frá því að raunveruleg ástæða fyrir því að konur í Bretlandi þéna minna en karlar sé sú að þær sinni frekar heimilisstöfum en karlarnir.  Barneignir hafa minni áhrif á laun.

Mér finnst þessi könnun og þessar niðurstöður athygliverðar.  Miðað við upplýsingarnar í 24 stundum var fylgst með 5000 breskum fjölskyldum í 15 ár þannig að hér er ekki um einhverskonar skyndi - slembi -  fimm mínútna símtalskönnun að ræða heldur áralangar rannsóknir.  Sem leiðir semsagt í ljós að giftar konur og konur í sambúð verja u.þ.b. 12 tímum á viku í heimilssstörf en karlar 4-5 tímum. Einhleypar konu verja að meðaltali 7 tímum í heimilisstörf en ekki kemur fram í fréttinni hve löngum tíma að meðaltali einhleypir karlar verja til heimilisstarfa.  

Einfalt reiknidæmi sýnir að með því að stofna heimili með öðrum aðila bæta konurnar á sig 5 tíma vinnu við heimilisstörf.  Mér finnst það verulega sorglegt að þær þurfi virkilega að bæta svona mikilli vinnu á sig við heimilisstörf bara með því að fara í sambúð með öðrum aðila.  Með þáttöku á vinnumarkaði vinnur meðalkonan frá kl. 9 á morgnana stanslaust til kl. 8 á kvöldin ef heimilisstörfin eru aðeins unnin hversdags. 

Það sér það hver maður að hver meðalkona hefur ekki mikinn þrótt eða kraft né getu eftir slíka meðaltörn að meðaltali allt árið um kring til þess að vera að standa í því að bæta við sig enn meiri vinni á vinnumarkaði ef hún þarf ekki nauðsynlega hvað þá að fara að standa í eltingarleik við frægðina. Niðurstaða könnunarinnar er að glíma kvennana í sambúð við innkaupapokann, þvottakörfuna og pönnuna gerir það að verkum að konur ná hvorki jafn miklu fé né frama og karlarnir sem þær eru í sambúð með.    

Maísólin

gefur mér orku, það er ekki spurning.  Settist út á svalir með kaffibolla í síðdegismaísól í gær og áður en ég vissi af var ég komin út í garð vopnuð skóflu og farin að berjast við tvær runnarætur sem lágu út í hlaðna haunvegginn en það að laga hann er eitt af garðverkum sumarsins.  Þar sem ég var að bjástra við ræturnar þá birtust systurnar á loftinu, önnur á hjóli en hin á bíl og þær voru svo áhugasamar með að hjálpa við rótarbaráttunna að áður en varði var björninn unninn og ræturnar lágu í valnum.  

Þarf að verða mér út um þökur í dag einhversstaðar í borginni, veit ekki hvar hægt er að nálgast slíkt það þarf töluvert að endurnýja grasið og laga til meðfram beðum.  Ef verður aftur svona frábær maísól seinni partinn í dag þá er aldrei að vita hverju verður áorkað í henni blessaðri.